مرجع خبری رئال مادرید : در ورزش، آنچه بزرگی و عظمت را معنا می‌بخشد، نه‌فقط توانایی در پیروزی، بلکه توانایی در پذیرش شکست است. یکی از ارزش‌هایی که همواره به‌عنوان افتخار باشگاه رئال مادرید شناخته می‌شد، «شأن و وقار» مشهور این باشگاه بود. بر اساس تحلیلی از سازمان   “اسپانیش لیدرشیپ” (رهبری اسپانیایی) که خود را «روایتی از موفقیت بنیان‌گذاری‌شده توسط خورخه زواثولا در آلمان، پس از قهرمانی اسپانیا در یورو ۲۰۰۸» معرفی می‌کند، رهبری در فوتبال تنها به بردن بازی‌ها محدود نمی‌شود، بلکه شامل حفظ ارزش‌های ورزشی و الگو بودن در رفتار نیز هست.

در همین راستا و با نگاهی به اتفاقات رخ‌داده در فینال اخیر جام حذفی بین بارسلونا و رئال مادرید، “اسپانیش لیدرشیپ” به نقد جدی رفتارهای فلورنتینو پرز پرداخته و معتقد است رئیس باشگاه رئال مادرید در این رویداد، اصول اساسی رهبری مؤثر را نقض کرده است. این گزارش، ۲۱ مورد از کاستی‌ها و اشتباهات رهبری او را فهرست کرده و همچنین به سکوت خبری رسانه‌های اسپانیایی درباره این موضوع، به‌ویژه رسانه‌های مادرید، اشاره کرده است.

۱. فقدان حرفه‌ای‌گری: تصمیم فلورنتینو پرز برای عدم حضور در ضیافت رسمی پیش از مسابقه، بی‌احترامی به سنت و اهمیت این رویداد بود.
۲. مدیریت ضعیف بحران: پیشنهاد مطرح‌شده از سوی رسانه‌های مادریدی مبنی بر اینکه رئال ممکن است در فینال شرکت نکند، موجب تنش و سردرگمی غیرضروری شد.
۳. تحقیر داوران: انتقادهای علنی تلویزیون رسمی باشگاه رئال مادرید از داوران، فضای خصمانه و بی‌احترامی به وجود آورد.
۴. بی‌توجهی به روحیه ورزشی: با تحریم فعالیت‌های رسمی پیش از مسابقه، باشگاه فرصتی مهم برای نمایش اتحاد و احترام به رقابت را از دست داد.
۵. تبعات منفی رسانه‌ای: رفتارهای پرز و رسانه‌های همسو با او، به وجهه باشگاه در سطح ملی و بین‌المللی آسیب زد.
۶. نادیده‌گرفتن سنت‌ها: غیبت در ضیافت رسمی، به روحیه رفاقت و احترام متقابل که هدف چنین مراسم‌هایی‌ست، لطمه زد.
۷. افزایش تنش‌ها: لحن تند و تحریک‌آمیز رسانه‌های مادریدی، به تشدید تنش‌ها در شرایطی که پیشاپیش ملتهب بود، دامن زد.
۸. فقدان مسئولیت‌پذیری: سرزنش داوران برای نتایج احتمالی، تمرکز را از عملکرد فنی و آمادگی تیم منحرف کرد.
۹. الگوی منفی در رهبری: عملکرد پرز، نمونه‌ای منفی برای بازیکنان، کادر فنی و هواداران ایجاد کرد.
۱۰. انزوای عوامل کلیدی: تحریم و انتقادات علنی، خطر دور شدن هواداران، حامیان مالی و جامعه فوتبالی را در پی داشت.
۱۱. فرصت ازدست‌رفته برای دیپلماسی: ضیافت رسمی می‌توانست سکویی برای تقویت روابط و حسن نیت بین باشگاه‌ها باشد.
۱۲. ایجاد روایت انحرافی: تمرکز از خود مسابقه به حاشیه‌ها کشیده شد، که از ارزش تلاش بازیکنان کاست.
۱۳. کمبود هوش هیجانی: ناتوانی در مدیریت احساسات و واکنش سازنده به کنفرانس خبری داوران، نشانه‌ای از ضعف در هوش هیجانی بود.
۱۴. تأثیر منفی بر روحیه تیم: جو منفی ایجادشده از سوی رهبری و رسانه‌ها می‌توانست بر ذهنیت و عملکرد بازیکنان اثرگذار باشد.
۱۵. دامن‌زدن به تفرقه: اقدامات پرز و رسانه‌های همسو باعث شکل‌گیری شکاف‌هایی غیرضروری در جامعه فوتبالی شد.
۱۶. نادیده‌گرفتن اصول رهبری اخلاق‌مدار: رهبران مؤثر، عدالت و احترام را در اولویت قرار می‌دهند، که در این مورد رعایت نشد.
۱۷. نگاه کوتاه‌مدت: تمرکز بر نارضایتی‌های لحظه‌ای، پیامدهای بلندمدت برای اعتبار و روابط باشگاه را تحت‌الشعاع قرار داد.
۱۸. تضعیف رقابت: زیر سؤال بردن سلامت داوری، اعتبار رقابت را زیر سؤال برد.
۱۹. فقدان ارتباط راهبردی: اظهارنظرها و اقدامات علنی بدون انسجام و هماهنگی لازم بود و پیام‌های متناقضی ارسال کرد.
۲۰. فرصت ازدست‌رفته برای اتحاد: فینال جام حذفی می‌توانست فرصتی برای همدلی هواداران و تجلیل از ورزش باشد، اما در سایه جنجال‌ها گم شد.
۲۱. فقدان رهبری الگوساز: رهبری یعنی تعیین لحن و الگو. پرز و رسانه‌های مادریدی نتوانستند نماینده ارزش‌های احترام، صداقت و روحیه ورزشی باشند.

 اسپانیش لیدرشیپ تنها به بررسی اتفاقات مرتبط با فینال جام حذفی و تهدید فلورنتینو پرز برای عدم حضور در مراسم بسنده نمی‌کند، بلکه فراتر رفته و رفتار او را با آنچه «اقدامات آینده‌نگرانه‌ی سانتیاگو برنابئو» می‌نامد، مقایسه می‌کند. این تحلیل، سانتیاگو برنابئو را شخصیتی معرفی می‌کند که «رهبری‌اش با احترام، آینده‌نگری و تعهد به تعالی تعریف می‌شد»؛ رئیس افسانه‌ای باشگاه رئال مادرید که پرس بارها به او استناد کرده، اما در عمل، به دلیل عطش بی‌پایانش برای قدرت، از مسیر او فاصله گرفته است.

در ادامه، “اسپانیش لیدرشیپ” با مقایسه دیدگاه‌ها، فهرستی از ۲۱ اقدامی را ارائه می‌دهد که به باور آن‌ها، برنابئو به شکلی کاملاً متفاوت از فلورنتینو پرز و رسانه‌های مادریدی در جریان فینال جام حذفی عمل می‌کرد. این اقدامات به شرح زیر است:

۱. احترام به سنت‌ها: برنابئو قطعاً در ضیافت رسمی شرکت می‌کرد و با این کار به سنت‌ها احترام می‌گذاشت و روح رفاقت را تقویت می‌نمود.
۲. تقویت روحیه ورزشی: او بر احترام به داوران و رقیبان تأکید می‌کرد و از انتقادهای علنی که پایه‌های ورزش را تضعیف می‌کند، پرهیز می‌نمود.
۳. ارتباطات راهبردی: پیام‌های شفاف و محترمانه را تضمین می‌کرد و از لحن تحریک‌آمیز رسانه‌های وابسته به باشگاه اجتناب می‌نمود.
۴. تقویت روابط: از ضیافت استفاده می‌کرد تا با باشگاه‌های رقیب و مقامات فوتبال ارتباط قوی‌تری ایجاد کند.
۵. تمرکز بر روحیه تیم: به جای حاشیه‌سازی، تلاش می‌کرد اتحاد و اعتماد به نفس بازیکنان را افزایش دهد.
۶. رهبری اخلاق‌مدار: عدالت و احترام را در اولویت قرار می‌داد و الگویی مثبت برای جامعه فوتبالی بود.
۷. مدیریت بحران سازنده: نگرانی‌ها را به شکلی سازنده مدیریت می‌کرد و از افزایش تنش‌ها خودداری می‌نمود.
۸. احترام به مسئولان: از برگزاری نشست خبری داوران به‌عنوان گامی در راستای شفافیت و حرفه‌ای‌گری حمایت می‌کرد.
۹. نگاه بلندمدت: تأثیرات بلندمدت تصمیمات خود بر اعتبار و روابط باشگاه را در نظر می‌گرفت.
۱۰. تقویت وحدت: میان بازیکنان، کادر فنی و هواداران حس همبستگی ایجاد می‌کرد و بر اهداف جمعی تأکید داشت.
۱۱. پرهیز از جنجال رسانه‌ای: از اظهارنظرهای مخرب که می‌توانست به وجهه باشگاه آسیب بزند، اجتناب می‌ورزید.
۱۲. دیپلماسی: اختلاف‌نظرها را با تدبیر و احترام مدیریت می‌کرد و شأن باشگاه را حفظ می‌نمود.
۱۳. احترام به رقابت‌ها: از سلامت و اهمیت جام حذفی در ساختار فوتبال اسپانیا حمایت می‌کرد.
۱۴. الگوی مثبت: با رفتار حرفه‌ای و محترمانه خود، الهام‌بخش دیگران بود.
۱۵. تقویت هویت باشگاه: تلاش‌هایش در جهت برجسته‌سازی هویت رئال مادرید به‌عنوان باشگاهی مبتنی بر تعالی و ورزش‌دوستی بود.
۱۶. حمایت از بازیکنان: از بازیکنان در برابر فشارها و چالش‌های بیرونی حمایت کامل می‌کرد.
۱۷. رهبری شفاف: با صداقت و شفافیت ارتباط برقرار می‌کرد و از رفتارهایی که نوعی پنهان‌کاری یا بی‌احترامی تلقی شود، پرهیز داشت.
۱۸. بهبود وجهه باشگاه: اقداماتش در راستای ارتقای اعتبار ملی و بین‌المللی رئال مادرید بود.
۱۹. تشویق بازخورد سازنده: انتقادها و نظرات را فرصتی برای رشد و بهبود می‌دانست.
۲۰. تجلیل از ورزش: تمرکزش بر جشن گرفتن فوتبال و ارزش‌های آن بود، نه بر ایجاد درگیری‌های بی‌مورد.
۲۱. رهبری با الگو بودن: برنابئو اصول احترام، صداقت و حرفه‌ای‌گری را مجسم می‌کرد و این روحیه را در سراسر باشگاه جاری می‌ساخت.