مرجع خبری رئال مادرید:وقت جنگیدن بود. غیبت بلینگام و سبایوس و همچنین اجبار فده والورده به بازی در پست دفاع کناری باعث شد که رئال مادرید نتواند نمایش درخشانی مقابل اتلتیکو ارائه دهد. خط میانی‌ای که بیشتر قدرت بدنی داشت تا کیفیت فنی (کاماوینگا – شوامنی) با بازی هوشمندانه موفق شد نتیجه را به سود خود رقم بزند. یک نمایش کاملاً تاکتیکی و صنعتی، شبیه سبک بازی تیم سیمئونه، که با دو گل فوق‌العاده از رودریگو و ابراهیم سرنوشتش مشخص شد.

دو لحظه درخشان، که یک بازی خاکستری و بیش از حد تاکتیکی را روشن کردند. با این حال، تیم سفیدپوش می‌تواند راضی باشد، زیرا مأموریت خود را انجام داد: رفتن به متروپولیتانو با برتری، تا بتواند در آنجا از بزرگ‌ترین نقطه قوت خود یعنی سرعت ویرانگر سه مهاجم اصلی، وینیسیوس، امباپه و رودریگو استفاده کند.

اما از رئال مادرید باید انتظار بیشتری داشت. باید تسلط بیشتری بر جریان بازی داشته باشد، در حفظ توپ مؤثرتر باشد و موقعیت‌های بیشتری خلق کند. با ورود مودریچ، تیم جان تازه‌ای گرفت. آنچلوتی این بهانه را داشت که او را نیمکت‌نشین کند، زیرا مقابل بتیس به شدت تحت فشار بازی کرده بود، اما در بازی برگشت حضور این هافبک کروات ضروری است، تا بتواند به بازی تیم معنا ببخشد.

نقش بلینگام هم مهم خواهد بود، هرچند جانشین او، ابراهیم، بهترین بازیکن میدان بود. این بازی فاقد فوتبال جذاب و هیجان‌انگیز بود و بیشتر یک نبرد تاکتیکی محسوب می‌شد، اما با توجه به شرایط تیم، شب خوشی برای رئال مادرید رقم خورد.

مارکو رویز